Wat is dat toch met dat ‘phishing’-gedoe?

Gezien ikzelf bestookt word door malafide internetgebruikers die mijn inloggegevens van mijn pc-banking trachten te bemachtigen, verzamelde ik hierover meer informatie. Een korte toelichting hieronder.

Phishing is een vorm van bedrog waarbij gebruik gemaakt wordt van misleidende e-mails. De e-mails misbruiken de identiteit van een financiële instelling, overheid of bekende persoon. In werkelijkheid worden ze verstuurd door oplichters om naar persoonlijke, vertrouwelijke of zelfs financiële informatie van cliënten te vissen.

Dergelijke e-mails verwijzen over het algemeen naar valse websites die op het eerste gezicht lijken op de sites van bekende financiële instellingen of erkende overheden. Op deze website wordt de surfer om informatie gevraagd onder het mom van bijvoorbeeld een veiligheidsmaatregel of bijwerking van een databank.

Laat u niet misleiden door het adres wat u terugvindt op deze valse e-mail, ook al staat er bijvoorbeeld een officieel bank-adres, zoals info@ing.be of info@belfius. Via een bepaalde (illegale) techniek geeft men u foutief de indruk dat deze e-mails effectief door uw bank gestuurd worden. Dit is niet het geval. Ook in dergelijke mails wordt u uiteindelijk doorverwezen naar een frauduleuze link.

Om phishing een stap voor te zijn, geven we volgende belangrijke tips:

• Deel nooit persoonlijke of vertrouwelijke gegevens zoals paswoorden, geheime codes, rekeningnummers of nummers van bank- of identiteitskaarten per e-mail mee. Doe dit enkel via de beveiligde elektronische kanalen van uw vertrouwde financiële instelling.
• Open steeds zelf de toegang tot de beveiligde toepassing van uw homebanksysteem. U doet dit door zelf te klikken op het icoon dat bij de installatie van de toepassing op uw bureaublad werd geplaatst of door zelf het internetadres in te voeren. Gebruik geen hyperlink uit een e-mail.

Wordt u toch het slachtoffer van fraude, neem dan zo snel mogelijk contact op met uw bank.

Fraudegevallen kan u ook melden via http://www.ecops.be

Met dank aan mijn grootbank voor bovenstaande tips.

Nipt ontsnapt aan verkeersagressie

Donderdag ging een 35-jarige man door het lint en takelde een bestuurder toe met een bosmaaier. Het slachtoffer kroop door het oog van de naald, maar verloor alsnog zijn been. Hoewel het voorval tussen de bestuurders zo goed als uitgepraat was, mengde de passagier zich in de de discussie met een extreem geval van verkeersagressie als gevolg.

Het is niet mijn bedoeling hier dieper in te gaan op bovenstaand concreet geval van verkeersagressie, maar  iets trok mijn aandacht toen ik de inleiding van het krantenartikel las: de leeftijd en het geslacht van de dader, meer bepaald een mannelijke dertiger. Moest ik mij zorgen maken en kwam ik ook in aanmerking als potentiële agressor? De vraag kon niet pertinenter zijn, want ei zo na was ik die ochtend zelf betrokken in een bijna uit de hand lopende verkeerssituatie. Wat mij nog meer aan het denken zette, was dat ik op dinsdagochtend in haast identieke omstandigheden naar het werk reed, eveneens met een voorrangsweigeraar te maken kreeg en dat ik mij beperkte tot het in vraag stellen van de bestuurder zijn inschattingsvermogen.

Waar zat het verschil? Dinsdagochtend, de tweede dag van de werkweek, rustig muziekje op de achtergrond, begeef ik mij met de auto naar het station. Ik rijd het rond punt op, wanneer een ongeduldige bestuurder iets verder beslist geen voorrang te verlenen en voor mijn neus het rond punt opschiet. Diep in de remmen, effe zuchten, lichte ergernis en denken waar die man toch allemaal mee bezig is, maar dan relax verder richting bestemming.

Vrijdagochtend, laatste dag van een – zowel privé als op het werk – hectische week, knalt “Chop Suey” door de boxen en ik ben terug op weg naar het werk. Gezwind het rond punt op en deze keer beslist een vrachtwagenchauffeur mijn beoogde reisweg te onderbreken. Volop in de remmen, ditmaal gevolgd door een claxonconcert en een in blasfemie gedrenkte scheldtirade. De camionchauffeur mankeert niet en gaat op zijn beurt vol in de remmen. Nog een claxonstoot erbij! De vrachtwagen rijdt een halve meter vooruit om dan terug demonstratief te remmen. Hell and destroy!
Plots het besef: alle grote problemen in het leven draaien rond geld, gat en god. Kan ik deze situatie onder één van de 3 G’s catalogiseren? Misschien voelt de man zich wel een god in het diepst van zijn gedachten in zijn bestuurderscabine, maar dat is dan meer zijn probleem. Vluchten of vechten? Neen, gewoon even diep ademhalen en het rond punt verlaten richting treinstation.

Wanneer ik mij daarna in de trein probeer te concentreren op de krant – restanten van adrenaline gieren nog door mijn lijf – valt mijn oog op het artikel van het reeds aangehaalde geval van extreme verkeersagressie en besluit ik: geen opzwepende muziek meer in de auto op het einde van de werkweek!